Dożynki, Święto Plonów, Wieńce.Ludowe święto połączone z obrzędami dziękczynnymi za ukończenie żniw i prac polowych. W czasach przedchrześcijańskich – etniczne święto słowiańskie, przypadające w okresie równonocy jesiennej (23 września). Współcześnie obchodzone zwykle w jedną z niedziel września po zakończeniu żniw, natomiast przez formalne zarejestrowane związki wyznaniowe, odwołujące się do etnicznej wiary Słowian, nadal w okresie najbliższym równonocy.
Zwyczaj ten, praktykowany przez Słowian i plemiona
bałtyckie, w różnych stronach Polski określany był jako wyżynki, obrzynki,
wieniec, wieńcowe, okrężne. Na Śląsku opolskim nazywane żniwniok. Obrzęd
dożynek prawdopodobnie związany był pierwotnie z kultem roślin i drzew, potem z
pierwotnym rolnictwem. Wraz z rozwojem gospodarki folwarczno-dworskiej w XVI
wieku dożynki zagościły na dworach majątków ziemskich. Urządzano je dla
żniwiarzy (służby folwarcznej i pracowników najemnych) w nagrodę za wykonaną
pracę przy żniwach i zebrane plony.
Tradycyjnie dożynki obchodzone były w pierwszy dzień
jesieni. Święto poświęcone było tegorocznym zbiorom zbóż w czasie którego
dziękowano bogom za plony i proszono o jeszcze lepsze w przyszłym roku.
źródło tekstu:
Swojskie klimaty, po ciężkiej pracy na roli należy się odpoczynek. Szacunek dla tych ludzi.
OdpowiedzUsuń